Aheson
Electric Universe: Part IV
Plasma and World Mythology
The memorials to plasma discharges in Earth’s prehistoric sky are not confined to images carved or painted on rocks. If ancient artists recorded the life-like configurations of plasma instabilities, we can be sure that the witnesses would also have told stories about the life-like movements and transformations of the instabilities. And if rock art exhibits identical forms around the world, the stories should do the same.
Ancient narratives, passed down from prehistoric times, are called “mythology”. At the dawn of recorded history, every culture was centered around a body of such narratives, harking back to a prior age of celestial wonders. The myths commemorated the activities of gods, goddesses, and cosmic warriors, and in particular the ordeals they faced when serpents, dragons, or other monsters invaded their celestial domain.
A comparison of the themes in these myths—the plots, the characters, the details of divine habitations and relationships—reveals two enigmatic forms ofparallelism:
First, among widely separated cultures the same mythic themes stand out, and these archetypes are all intimately linked to each other. The land of the gods was a luminous enclosure or turning wheel. It rested upon a mountain rising to the center of heaven. The mountain became a tower of seven or nine levels or tiers. A dragon, demon, or monster once held a princess captive in the tower. The warrior-hero slew the dragon and rescued the princess. Cross cultural comparison has now documented many hundreds of such archetypes—far too many to be explained by any common view of human history, either archaic or modern.
Second, we find that widespread cultures preserved the same improbable parallels in their complex mythic interpretations of the underlying events. The land of the gods was not just a “place” in the sky; it was the womb of the mother goddess. The cosmic mountain was not just a mountain; it was a river or pillar of fire. The great warrior’s sword was not just a sword; it was acosmic thunderbolt. The repeated associations suggest a substructure of astonishing unity. The female dragon was the mother goddess in her terrible aspect. The male dragon was the warrior-hero in his terrible aspect. The warrior’s arrows launched skyward became a ladder to heaven. The ladder was a pyramid or tower of seven or nine levels.
The fact that this parallelism has never been explained is only part of the challenge. Here is another part: Of the hundreds of archetypes now enumerated by comparative study, not one answers to the familiar face of nature today.Hence, the dilemma is both inescapable and profound. The events that acted on ancient consciousness are not occurring now. And this means that scholarly investigations into the human past have missed the most fundamental point of all: Our ancestors lived beneath an alien sky.
While the contributors to this Picture of the Day do not all share the same convictions about the things that appeared above the ancient witnesses, all agree that Anthony Peratt’s field work on rock art and plasma discharge configurations has laid the foundation for a breakthrough. People from widely distributed cultures told the same stories because they saw the same drama played out in the sky. A global experience explains global stories. In fact, mythologists for a long time have been seeking just this type of explanation. But they never found a phenomenon that could make sense of the universal patterns. Common elements of nature—sunrise, or the seasons, or thunderstorms—were far too limited and lacked the vital details. Understandably, the mythologists never considered the possibility that the mythic archetypes could have their referents in plasma discharge at a sufficient distance from the earth to have been witnessed globally.
Plasma discharge fills in the details that are missing in other attempts to account for the patterns of ancient testimony. Seemingly disparate mythic content can then be seen as different human interpretations of the same unearthly events: In its most archaic form, the dragon is not earthbound, but moves about in the sky, the domain of plasma. The dragon undulates like a serpent because that is the character of plasma discharge. The dragon has luminous “feathers” or long-flowing “hair” because plasma discharge produces filamentation. The dragon has antennae or horns, wings, arms, legs or other protrusions resembling nothing in nature so much as plasma instabilities. The dragon is either a flame or torch in the sky, or it “breathes” fire, as we should expect. And of course, when the dragon appears cosmic thunderbolts invariably follow—a direct pointer to the electrical nature of the devastating “monster”. Thus, the characteristics of the dragon and the characteristics of plasma discharge can be systematically compared down to every recurring detail.
However, one important aspect has not yet been discussed. Peratt’s model of an enhanced aurora does not address the question of where the surge in the circuit came from. It does not locate the “electrodes” between which the plasma instabilities evolved. But ancient astronomies provide clues that, if followed conscientiously, could revolutionize our understanding of both cultural history and solar system history. They invite us to consider the role of planetsin the ancient events. For the world’s first astronomers revered the planets as the greatest gods of primeval times.
More than thirty years ago David Talbott suggested that world mythology reflects a planetary arrangement unlike anything observed today. He identified several planets in an ancient “close congregation of planets in polar alignment”, and he named them. Decades later, this vision has grown to expansive proportions, though it remains tentative in many of its aspects. The underlying reconstruction of the celestial formations led to a collaborative effort and a consensus far greater than the disagreements. Today the most prominent contributors to this consensus are, in addition to Talbott, Ev Cochrane, Dwardu Cardona, Rens van der Sluijs and, most recently, Ken Moss.
Those who hold to the planetary model see the ancient planets as charged bodies on much different paths than today, moving through a rich medium of electrified plasma. Some contributors remain undecided as to the merits of the planetary model. All agree that the first requirement is to identify theformations seen in the sky because as these are confirmed the tests of the planetary model become increasingly precise.
Beyond this, all agree that the planetary model is unthinkable in the gravity-only universe of popular astronomy. In a gravity-only universe, the mythic archetypes can only be ignored, since they could never be comprehended. In a gravity-only universe, our ancient ancestors, required by necessity to honor nature’s ways, were nevertheless obsessed with fantasies that defied nature at every turn.
For Talbott and his colleagues, a milestone occurred when the historical investigation converged with the work of Wallace Thornhill, the leading proponent of the “Electric Universe”. It was Thornhill who convinced Talbott that the formations reconstructed from ancient testimony were plasma discharge configurations. Three years later a convergence of equal magnitude occurred when Anthony Peratt, who had devoted decades to investigating plasma discharge phenomena, informed Talbott that his (Talbott’s) reconstruction of events leading to the mythic “ladder of heaven” matched precisely the evolution of the “Peratt Instability”. This, in turn, led to several years of extensive field work by Peratt, gathering ancient rock art images and related designs by the tens of thousands and verifying that the ancient artists were not hallucinating; they were recording the same configurations that Peratt himself had documented in the laboratory. For Talbott and his collaborators this documentation may well turn out to be the strongest confirmation of the myth-based reconstruction.
The convergence of myth and science in this investigation has established that the “one story told around the world” need not remain a mystery forever. The substratum of human memory is not a “coincidence” to be dismissed. It is an intelligible and coherent set of ancient patterns explicable in physical terms. Our ancestors may well have been obsessed, but for good reason: Their survival depended on the vagaries of plasma discharge, seemingly under the control of capricious gods. So it is not just the gravity-only universe that is at stake here. Also at stake is the twentieth century vision of an uneventful and stable solar system moving with clock-like regularity across billions of years.
The Electric Universe is more than a story about electricity on a grand stellar and galactic scale. It is also about a local planetary system wracked by recent instabilities and cataclysms. But the limits of scientific investigation here should be obvious. Not even the best scientific instruments could, on their own, produce a reliable reconstruction of the ancient dramas. It is therefore essential that we now listen to those who lived through the events, and honor the artists, the chroniclers, the astronomer priests, and the monument builders who helped to preserve the story across the centuries.
www.tekst.pl
Electric Universe: Part IV
Mitologia Plasma i Świat
Te pomniki zrzutów osocza w prehistorycznego ziemskim niebie nie ograniczają się do zdjęć rzeźbione lub malowane na skałach. Jeśli starożytni artyści nagrywali realistycznych konfiguracje niestabilności plazmy, możemy być pewni, że świadkowie będą również opowiadał o życiu, takich jak ruchy i przekształceń niestabilności. A jeśli skała art wykazuje identyczne formy całego świata, opowieści powinien zrobić to samo.
Starożytne opowieści, przekazywane z czasów prehistorycznych, są nazywane "mitologia". U zarania zapisanej historii, każda kultura była skoncentrowana wokół ciała takich opowieści, nawiązująca do wcześniejszego życia niebiańskich cudów. Mity upamiętniają działalność bogów, bogiń i wojowników kosmicznych, w szczególności za próbami ich obliczu, gdy węże, smoki, lub inne potwory zaatakowały ich niebiańskie domeny.
Porównanie z tematów tych mitów-działek, bohaterowie, szczegóły boskich przybytków i relacji-ujawnia dwa zagadkowe formy równoległości:
Po pierwsze, pomiędzy oddalonych od siebie kultur same mityczne motywy wyróżnia i archetypom te są ściśle ze sobą powiązane. Kraina bogów było jasne pomieszczenia lub koło skrętu. To spoczął na górze wzrasta do centrum nieba. Góra stała wieża siedmiu lub dziewięciu poziomach lub poziomach dokładności. Smok, demon, lub potwór niegdyś jeńca księżniczkę w wieży. Warrior-bohater zabił smoka i uratować księżniczkę. Międzykulturowe porównania obecnie udokumentowane setki takich archetypów-zbyt wiele, aby zostać wyjaśnione przez każdego wspólnego widzenia ludzkiej historii, albo archaiczne lub nowoczesnym.
Po drugie, okazuje się, że powszechne kultury zachowane te same nieprawdopodobne podobieństwo do ich złożonych interpretacje mitycznych leżących u podstaw wydarzeń. Kraina bogów nie był tylko "miejsce" na niebie, było łono bogini matki. Cosmic góra nie była tylko góra, była rzeka lub słup ognia. Wielki wojownik miecz nie tylko miecz, był kosmiczny piorun. Powtarzające stowarzyszenia sugerują podstrukturę zadziwiającą jedność. Kobieta smok bogini matka z jej strasznym aspektem. Mężczyzna smok był wojownikiem-bohaterem z swoim strasznym aspektem. Strzałki wojownika się rozpoczęte w niebo drabina do nieba. Drabina była piramida czy wieża siedmiu lub dziewięciu poziomach.
Fakt, że ta zbieżność nie zostało wyjaśnione, to tylko część tego wyzwania. Oto kolejna część: Spośród setek archetypów teraz wyliczonych przez studium porównawczego, nie jednej odpowiedzi na znajomą twarz natury dzisiaj. Stąd dylemat zarówno nieuniknione i głębokie. Wydarzenia, które działały na starożytnej świadomości nie zachodzą obecnie. A to oznacza, że naukowe badania dotyczące ludzkiej przeszłości brakowało najbardziej fundamentalnego punktu wszystko: Nasi przodkowie żyli pod obcym niebem.
Podczas, gdy przyczyniają się do tego zdjęcie dnia nie wszyscy tak przekonania o rzeczach, które pojawiły się powyżej starożytnych świadków, wszyscy zgadzają się, że praca w polu Anthony'ego Peratt na sztuki naskalnej i konfiguracji osocza rozładowania podwaliny dla przełomu. Ludzie z szeroko rozpowszechnione kultur powiedział te same historie, ponieważ widzieli ten sam dramat rozgrywający się na niebie. Globalne doświadczenie tłumaczy globalne historie. W rzeczywistości, za mythologists długo szukali tylko tego typu wyjaśnienia. Ale nie znaleźli zjawisko, które może nadać sens uniwersalnych wzorców. Wspólne elementy przyrody-wschód słońca, i chwile, lub burze, były zbyt ograniczone i brakowało istotnych szczegółów. Zrozumiałe, nigdy mythologists za możliwość, że mityczne archetypy może mieć swoje odpowiedniki w wyładowania plazmowego w wystarczającej odległości od ziemi zostały świadkami na całym świecie.
Plasma absolutorium wypełnia brakujące dane, które są w innych próbach uwagę do dawnych wzorów zeznania. Pozornie rozbieżne mityczny treści może być postrzegane jako różne ludzkie interpretacje tych samych wydarzeń nieziemskich: w jego najbardziej archaicznej, smok nie jest przyziemna, ale porusza się na niebie, domeny osocza. Smok faluje jak wąż, bo to jest charakter wyładowania plazmowego. Smok ma świecące "pióra" lub długi wywód "Hair", ponieważ wyładowanie plazmowe produkuje włóknienie. Smok ma anteny lub rogi, skrzydła, ramion, nóg lub innych części wystające przypominające nic w naturze tyle niestabilności plazmy. Smok jest albo płomień lub pochodnia na niebie, lub "oddycha" ogień, jak należy się spodziewać. I oczywiście, gdy smok pojawia kosmiczne pioruny niezmiennie następcze bezpośredni wskaźnik do elektrycznego charakter niszczycielski "monster". Tak więc cechy smoka i charakterystyki wyładowania plazmowego może być systematycznie w porównaniu aż do każdego powtarzanego szczegółach.
Jednakże, jednym ważnym aspektem nie został jeszcze omówione. Model Peratt jest z wzmocnionego Aurora nie ma odpowiedzi na pytanie, gdzie wzrost w obwodzie pochodzi. Nie zlokalizować "elektrody" pomiędzy którymi niestabilności plazmy ewoluowały. Ale starożytni astronomies dostarczyć wskazówek, że jeśli po sumiennie, mogą zrewolucjonizować nasze rozumienie zarówno historii kultury i historii Układu Słonecznego. Zapraszają nas do rozważenia roli planet w starożytnych wydarzeń. Dla pierwszych na świecie astronomów czczony planety jak największych bogów pradawnych czasach.
Ponad trzydzieści lat temu David Talbott zasugerował, że mitologia świata odzwierciedla układ planetarny w przeciwieństwie do niczego obserwowanego dzisiaj. Przedstawił kilka planet w starożytnej "zgromadzenia ścisłej planet w polarnym dostosowanie", i nazwał je. Kilkadziesiąt lat później, ta wizja stała ekspansywnych proporcjach, choć pozostaje niepewny w wielu jej aspektach. Podstawowym rekonstrukcja niebiańskich formacji doprowadziły do wspólnych wysiłków i konsensusu w znacznie większym niż sporów. Dziś najważniejsi współpracownicy tego porozumienia są, oprócz Talbott, Ev Cochrane, Dwardu Cardona, Rens van der Sluijs i, ostatnio, Ken Moss.
Ci, którzy trzymają się planetarnego modelu zobaczyć starożytne planety, jak naładowanych ciał na dużo różnych ścieżek niż dziś, przemieszczających się przez bogate medium zelektryfikowanych osoczu. Niektórzy uczestnicy pozostają niezdecydowani co do meritum planetarnego modelu. Wszyscy zgadzają się, że pierwszym warunkiem jest, aby zidentyfikować formacje widzieć w niebie, bo jak są one potwierdziły testy planetarnego modelu stają się coraz bardziej precyzyjne.
Poza tym, wszyscy zgadzają się, że model jest nie do pomyślenia, planetarna w tylko grawitacji wszechświata popularnej astronomii. W uniwersum tylko grawitacyjnie, mitycznych archetypów może być ignorowane, ponieważ nie może być zrozumiana. W uniwersum tylko grawitacyjnie, nasi przodkowie, wymagane przez konieczność cześć natury sposoby, zostały jednak obsesję na punkcie fantazji, że przeciwstawił charakter na każdym kroku.
Dla Talbott i jego kolegów, milestone nastąpiło, gdy historyczne dochodzenie zbieżne z pracą Wallace Thornhill, prowadząc zwolennik "Electric Universe". Było Thornhill, którzy przekonani Talbott że formacje przebudowany od starożytnej zeznania były konfiguracje osoczu wyładowcze. Trzy lata później zbieżność równej wielkości wystąpił, gdy Anthony Peratt, który poświęcił dekady bada zjawiska wyładowania plazmowego, poinformował Talbott, że jego (Talbott-tych) rekonstrukcja zdarzeń prowadzących do mitycznej "drabinie nieba" dopasowane dokładnie ewolucję "Peratt Niestabilność ". To z kolei doprowadziło do kilku latach intensywnych prac polowych przez Peratt, zbierając stare obrazy sztuki naskalnej i związanych z nimi projektów przez dziesiątki tysięcy i sprawdzeniu, że starożytni artyści nie były halucynacje, oni nagrywali te same konfiguracje Peratt sam udokumentowane w laboratorium. Dla Talbott i jego współpracowników dokumentacja ta może również okazać się najsilniejszym potwierdzeniem rekonstrukcji opartej mit.
Zbieżność mitu i nauki w tym dochodzeniu ustalono, że "jedna historia opowiedziana na całym świecie" nie musi pozostać tajemnicą na zawsze. Podłoże z ludzkiej pamięci nie "zbieg okoliczności", które mają być oddalone jest. To jest zrozumiałe i spójny zbiór starożytnych wzorców wyjaśnić w kategoriach fizycznych. Nasi przodkowie może dobrze zostały obsesję, ale z dobrego powodu: Ich przetrwanie zależało od kaprysów wyładowania plazmowego, pozornie pod kontrolą kapryśnych bogów. Więc to nie jest po prostu tylko grawitacji wszechświat, który jest stawką. Ponadto w grę wchodzi XX wieku wizja i stabilne niezakłóconym ruchu z układu słonecznego podobnego regularnością zegara całej miliardów lat.
Electric Universe to coś więcej niż opowieść o energii elektrycznej na dużą skalę gwiazdy i galaktyki. Chodzi również o lokalny system planetarny zniszczony niestabilnościami i kataklizmami. Ale granice badań naukowych, tutaj powinno być oczywiste. Nawet najlepsze przyrządy naukowe może, na własną rękę, produkować niezawodne rekonstrukcji starożytnego dramatu. Dlatego istotne jest to, że teraz słuchać tych, którzy przeżyli wydarzenia, i honorować artystów, kronikarzy, kapłani astronom i budowniczych pomnika którzy pomogli zachować historię przez wieki. Nikola Tesla (Serbian Cyrillic:Никола Тесла; 10 July 1856 – 7 January 1943) was aSerbian-American[2][3] inventor,electrical engineer, mechanical engineer, physicist, and futurist best known for his contributions to the design of the modern alternating current (AC) electricity supplysystem.[4] Tesla gained experience intelephony and electrical engineering before emigrating to the United States in 1884 to work for Thomas Edison. He soon struck out on his own with financial backers, setting up laboratories/companies to develop a range of electrical devices. His patented AC induction motor and transformer were licensed by George Westinghouse, who also hired Tesla as a consultant to help develop a power system usingalternating current. Tesla is also known for his high-voltage, high-frequency power experiments in New York and Colorado Springs which included patented devices and theoretical work used in the invention of radio communication,[5]for his X-ray experiments, and for his ill-fated attempt at intercontinental wireless transmission in his unfinishedWardenclyffe Tower project.[6] Tesla's achievements and his abilities as a showman demonstrating his seemingly miraculous inventions made him world-famous.[7] Although he made a great deal of money from his patents, he spent a lot on numerous experiments. He lived for most of his life in a series of New York hotels although the end of his patent income and eventual bankruptcy led him to live in diminished circumstances.[8] Tesla still continued to invite the press to parties he held on his birthday to announce new inventions he was working and make (sometimes unusual) statements.[9][10] Because of his pronouncements and the nature of his work over the years, Tesla gained a reputation in popular culture as the archetypal "mad scientist".[11] He died in room 3327 of the New Yorker Hotel on 7 January 1943. Tesla's work fell into relative obscurity after his death, but since the 1990s, his reputation has experienced a comeback in popular culture.[12] His work and reputed inventions are also at the center of many conspiracy theories and have also been used to support various pseudosciences, UFO theories and New Age occultism. In 1960, in honor of Tesla, the General Conference on Weights and Measures for the International System of Units dedicated the term "tesla" to the SI unit measure for magnetic field strength.