Najstarszy znaleziony symbol swastyki w Europie i prawdopodobnie na świecie, wyryty na figurce z kości mamuta z przed około 10 - 12 tysięcy lat, a może i więcej. Jak widać najstarsza europejska swastyka jest prawoskrętna.

Jako znak rozpoznawczy fińskich sił zbrojnych, swastyka zniknęła w 1944 roku, jako jednoznacznie kojarzona z nazizmem. Fińska ochotnicza organizacja pomocnicza kobiet Lotta Svärd, działająca od początku lat 20. do 1944 r. przyjęła w 1921 r. jako swój symbol niebieską swastykę z różami. Lotnictwo Łotwy znakowało w latach 1935-1940 swoje samoloty ciemnoczerwoną (jak kolory łotewskiej flagi) swastyką. Islandzka firma transportowa Eimskip używała od czasu swego powstania w 1914 roku, starego nordyckiego symbolu oznaczającego Młot Thora, który jest swastyką o skróconych ramionach. 
W Irlandii na Shelbourne Road, Ballsbridge, dzielnica Dublina, istniała pralnia ze swastyką na budynku Swastika Laundry. Powstała ona w 1912 roku. Obecnie nie istnieje.
Także Baskowie mają swój, ważny i pochodzący z pradawnych czasów znak lauburu nazywany czasem baskijską swastyką.

Znak Laburu - baskijskie wyobrażenie swastyki.

W chrześcijaństwie swastyka była stosowana jako wersja krzyża, symbolu zwycięstwa nad śmiercią. Odnajdziemy ją gdzie niegdzie w romańskich i gotyckich kościołach, w rzymskich wzorach. Ten solarny prastary znak umieszczony jest w widocznym miejscu w dwunastowiecznym kościele św. Zofii w Kijowie na Ukrainie. Pojawia się jako motym ozdobny na grobie w Bazylice Świętego Ambrożego w Mediolanie. Jest umieszczona jako powiązanie z krzyżem w katedrze Matki Boskiej w Amiens, Francja, która zbudowana została na miejscu pogańskiej świątyni w około 1200 roku. Jako symbol krzyża znak ten widnieje na obrazie "Siedem Sakramentów" Rogera van der Weyden. Swastykę odnajdziemy też na szatach podobizny bp Williama Edingtona w Winchester Cathedral.

Swastyka w starożytnej Grecji.
W starożytnej Grecji symbol swastyki pełnił rolę najpierw religijną a potem powszechnie stosowaną jako element dekoracji. Symbolem tym Grecy przyozdabiali m. in. odzienie bogów, np. bogini Ateny, na odzieży Apollina i Artemidy. Jest on więc związany z bogiem światła i muzyki. W starożytnej Grecji wszystko, co było zacne i szlachetne, narodowe i religijne, wiązało się z muzyką i jej bogiem. Swastykę umieszczono na odzieży Minerwy, córki ojca bogów, boga światła i ognia. Ona sama to bogini mądrości, więc wnioskować łatwo, że swastyka w starożytnej Grecji miała znaczenie takie, jak w innych miejscach, związane z mądrością (magią) i kultem światła, ognia, Słońca. Minerwa ma na szyi krzyżyk zupełnie taki sam, jak noszą dziś chrześcijanie, widocznie nie oni pierwsi zaczęli uważać krzyż za święty, lecz pierwsi byli właśnie rodzimowiercy. Swastyka wiąże się w starożytnej Grecji z bóstwem ognia i światła, porządku i miary we wszystkim, jak tego wymaga muzyka i pieśń, wiąże się z duchowym światłem mądrości, z bóstwem ludzkość kochającym. Świątynie bogów były znaczone tym znakiem a kapłani w stroju pontyfikalnym nosili znak tego bóstwa na piersi.

  
(1) Atena, część greckiej wazy z ok. 500 roku pne. (2) Grecki hełm z 350 - 325 roku pne. z Taranto.

Swastyka jako symbol religijny tak głęboko tkwił w duszy społeczeństwa, że cała ornamentyka Grecji klasycznej jest niczym innym, jak tylko różnorodną kombinacja tego symbolu świętego. To ze starożytnej Grecji wywodzi się właśnie ornament z przeróżnymi formami swastyki lub tylko jej elementami.

Przykład ornamentu greckiego.

Kontynuację tego stylu znajdziemy w starożytnym Rzymie oraz w całej Europie i Ameryce Północnej aż do II wojny światowej. Ciekawy artykuł na ten temat tutaj.

Swastyka w Cesarstwie Rzymskim.
Rzymianie bardzo dobrze znali symbol swastyki. Był to dla nich symbol Etrusków, od których wywodzi się kultura romańska. Rzymianie uznali swastykę za godło najwyższego boga Jowisza, przedstawiając ją razem ze świętym orłem. Czcili oni Słońce. Kult solarny był bardzo silny na terenie Wielkiego Imperium. Swastyka była dla nich symbolem pochodzenia - korzeni oraz słońca - ognia. Oprócz symbolu religijnego, znak ten częśto był używany, czy to prawo, czy lewoskrętny, na mozaikach, zdobiących ściany i podłogi, np. w Pompei. Był również spotykany w świątyniach, umieszczany na ołtarzach bóstw, wyposarzeniu domów oraz biżuterii. W tej postaci swastykę spotykamy na całej rozciągłości Imperium Cesarstwa Rzymskiego, zarówno w Europie, jak i na Wyspach Brytyjskich i Afryce Północnej. Rzymski ołtarz, znaleziony w pobliżu Wielkiego Muru Rzymskiego w Northumberland, Anglia, posiada dwie rzeźbione swastyki po obu stronach. Rzymianie wzorowali poniekąd swoją architekturę na klasycznej Grecji. Korzystali m. in. z "klucza greckiego", dekoracji zawierającej całościowo lub częściowo swastykę.

Ara Pacis Augustae. ołtarz zbudowany dla upamiętnienia pokoju ustanowionego przez Augusta, konsekrowany 4 lipca 13 roku pne.